Mediacje w sprawach o rozwód i separację
Podstawowe zasady mediacji to dobrowolność i poufność.
W sprawach o rozwód lub separację, mediacje mogą być przeprowadzone na wniosek stron, a także na podstawie decyzji sądu - za zgodą stron. Sprawa może zostać skierowana do mediacji, jeżeli istnieją widoki na utrzymanie małżeństwa, nawet wtedy, gdy postępowania zostało zawieszone (art. 436 § 1 k.p.c.).
Sprawa może zostać skierowana do mediacji także w przedmiocie pojednania stron (art. 436 § 2 k.p.c.).
W każdym stanie sprawy o rozwód lub separację Sąd może skierować strony do mediacji w celu ugodowego załatwienia spornych kwestii dotyczących zaspokojenia potrzeb rodziny, alimentów, sposobu sprawowania władzy rodzicielskiej, kontaktów z dziećmi oraz spraw majątkowych podlegających rozstrzygnięciu w wyroku orzekającym rozwód lub separację (art. 4452 k.p.c.).
Mediacje stosuje się nie tylko w konfliktach separacyjnych i rozwodowych, ale także po rozwodzie, czy separacji w kwestiach dotyczących:
ustalenia zasad opieki nad dziećmi,
ustalenia szczegółowych zasad kontaktów dzieci z rodzicem, z którym nie mieszkają pod wspólnym dachem,
ustalenia zasad kontaktów pomiędzy dziećmi i innymi członkami rodziny (na przykład z dziadkami),
uregulowania spraw alimentacyjnych oraz innych spraw finansowych lub majątkowych
(art. 445 § 2 k.p.c.).
W drodze porozumienia pomiędzy rodzicami może powstać szczegółowy plan opieki rodzicielskiej i zasad jej sprawowania po rozwodzie wraz z kalendarzem spotkań rodzica z dzieckiem, określeniem potrzeb dziecka i zasad ich finansowania.
W konfliktach związanych z rozstaniem rodziców, w których oprócz małżonków zaangażowane są również małoletnie dzieci, mediator dba, aby potrzeby dziecka były w możliwie najefektywniejszy sposób zaspokojone.
Jeżeli strony nie uzgodniły osoby mediatora, Sąd kieruje je do stałego mediatora posiadającego wykształcenie z zakresu psychologii, pedagogiki, socjologii lub prawa, oraz umiejętności praktyczne w zakresie prowadzenia mediacji w sprawach rodzinnych ( art. 436 § 4 k.p.c.).
Mediator jest bezstronny, nie opowiada się za żadną ze stron konfliktu i jednakowo pomaga obydwu stronom w poznaniu i wyrażeniu stanowiska odnośnie danej kwestii (art. 1833 k.p.c.).
Postępowanie mediacyjne nie jest jawne (art. 1834 k.p.c.).
Na zgodny wniosek stron Sąd może upoważnić mediatora do zapoznania się z aktami sprawy (art. 1839 k.p.c.).
Czas trwania postępowania mediacyjnego nie powinien przekroczyć trzech miesięcy, jednak może być przedłużony na wniosek stron lub z innych ważnych powodów, jeżeli będzie to sprzyjać ugodowemu załatwieniu sprawy.
Mediator nie może być świadkiem w sprawie faktów, o których dowiedział się od stron podczas mediacji (chyba, że strony uzgodnią, że zwalniają go z poufności). Propozycje, które małżonkowie składają podczas mediacji, nie mogą być wykorzystywane jako dowody, w postępowaniu sądowym.
Z przebiegu mediacji sporządza się protokół, w którym oznacza się miejsce i czas przeprowadzenia mediacji, a także imię, nazwisko (nazwę) i adresy stron, imię i nazwisko oraz adres mediatora, a ponadto wynik mediacji. Protokół podpisuje mediator. Doręcza on stronom odpis protokołu (art. 1831.2 k.p.c.).
Jeżeli strony zawarły ugodę przed mediatorem, ugodę zamieszcza się w protokole albo załącza się do niego. Strony podpisują ugodę (art. 1831.4 k.p.c.).
Ugodą, czyli porozumieniem małżonków strony mogą uregulować wszystkie kwestie przedstawione do mediacji w postanowieniu Sądu, bądź tylko niektóre z nich – te, które chcą uregulować. Pozostałe, stanowiące element wyroku, zostaną wówczas rozstrzygnięte w drodze decyzji sądu.
Po zawarciu ugody mediator niezwłocznie składa protokół w sądzie właściwym do rozpoznania sprawy
(art. 1831.3 k.p.c.).
Sąd na wniosek strony niezwłocznie przeprowadza postępowanie, co do zatwierdzenia ugody zawartej przed mediatorem.
Jeżeli ugoda podlega wykonaniu w drodze egzekucji, Sąd zatwierdza ją przez nadanie jej klauzuli wykonalności.
Sąd odmawia nadania klauzuli wykonalności, albo zatwierdzenia ugody zawartej przed mediatorem, w całości lub części, tylko wtedy, gdy ugoda jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego, albo zmierza do obejścia prawa, a także gdy jest niezrozumiała lub zawiera sprzeczności.
Ugoda zawarta przed mediatorem, po jej zatwierdzeniu przez Sąd ma moc prawną ugody zawartej przed sądem
(art. 1831.5 k.p.c.).
Sąd uwzględnia porozumienie małżonków wynikające z ugody mediacyjnej w wyroku orzekającym rozwód lub separację.
Żródło: Ustawa z dnia 17.11.1964 roku – Kodeks postępowania cywilnego – Dz. U. 2014.101 t. j.).